بسم الله الرحمن الرحیم                                               

روزی دوتا سیب سبز.نرسیده وکال .روی یک درخت با هم دوست

بودند.انها ازصبح تا شب با هم بازی میکردند .وقتی باغبان می امد

تابه درخت هاومیوه هاش سری بزنه بادیدن ان دوتا سیب شلوغ

لبخندی میزد ومیرفت .گاهی هم براشون شعرمیخواند.خلاصه

باغبان ان دوتا سیب را خیلی دوست داشت...

یه روزیکی ازسیبها به دوستش گفت:من حوصله ام خیلی سر

رفته دلم می خواهد هرچه زود تر برسم وبرم ان پائین ببینم انجا

چه خبره؟ دوستش گفت:باید یکم دیگه صبر کنیم.

سیب کوچولو گفت:ولی من الان میخوام برم پائین .دوستش گفت:ولی

تو نباید این کار را بکنی .اگه تواز درخت جدا بشی دیگه نمی توانی

یه سیب شیرین وخوشمزه بشوی .باغبان به درخت اب میدهد مراقب

ماست همه چیز برای ما فراهم کرده ولی فقط از ما می خواهد

سیب های شیرین وخوشمزه ای بشویم اگر الان از درخت جدا بشی

برای همیشه فرصت شیرین وخوشمزه شدن را از دست میدهی

.درخت خوب که به ما کمک میکنه تا خوب خوب رشد کنیم بهمون

گفت که ان پائین یه دنیای دیگه است ولی اینم گفت که ما انجا

هیچ فرصتی نداریم تا بتوانیم چیزی بشویم که باغبان میخواهد.ولی

سیب کوچولو گفت:من باید برم دیگه از این یک نواختی خسته

شدم .بعد هم به زور از درخت جدا شد وافتاد زیر درخت .راه افتادو

گشتی توی باغ زد.همه میوه ها به درخت بودندومنتظر رسیده شدن.

سیب کوچولو ناراحت بود انجا انجوری نبود که فکر میکرد .حسابی

تشنه شده بودولی فقط درخت سیب بود که میتوانست به سیب

کوچولو اب بدهد..... 

پسر بچه ای به طرفش امد سیب کوچولو رابرداشت ویه گاززد ولی

چون تلخ بود سیب را به طرفی انداخت ورفت .سیب کوچولو خیلی

ناراحت شد از اینکه چراشیرین نبود تا ان پسر بچه انو با لذت بخوره

وازش خوشش بیاد با خودش گفت:ای کاش من به حرف باغبان

ودوستم گوش داده بودم .باغبان بهتر میدانست من باید چه راهی

را طی میکردم تا بهترین نتیجه رابگیرم .ای کاش باور کرده بودم

اینجا یه دنیای دیگه ای است ونیازهای خاص خودشو داره .من

نرسیده پا به دنیای دیگری گذاشتم که برای موفقیت باید رسیده

وشیرین می شدم.....(سن مخاطب 6-7سال)

توضیح : برای استفاده از نکات استاد اشترانی حتما به نظرات ذیل همین مطلب مراجعه بفرمایید .

این قصه هنوز در گروه تمرین عملی و کارگاه قصه نویسی مزرعه ایمانی و علمی مورد نقد و بررسی قرار نگرفته است.